Trening

Wydolność neuromuskularna

Rozwój siły bądź szybkości kojarzony jest prawie wyłącznie z rozwojem muskulatury, pomijając bardzo istotny aspekt treningów siłowych – wydolność neuromuskularną. Czym jest wydolność neuromuskularna? Jeżeli tkankę mięśniową porównać do robotników, to wydolność neuromuskularna jest kierownikiem – koordynuje tychże maksymalizując efektywność ich pracy.

Po pierwsze, wydolność neuromuskularna odpowiada za angażowanie poszczególnych jednostek motorycznych podczas wysiłku. Początkujący atleta podczas wysiłku maksymalnego jest w stanie zaangażować maksymalnie 60-70% jednostek motorycznych. Zawodnik z wieloletnim stażem do ok. 95%. Zakładając zbliżoną masę mięśniową obu atletów nietrudno zgadnąć, który będzie w stanie podejść do większego ciężaru. Po drugie, poprawa wydolności neuromięśniowej wiąże się z polepszeniem synchronizacji poszczególnych jednostek motorycznych. Zwiększona synchronizacja umożliwia włączenie do pracy dokładnie w tym samym momencie większej ilości jednostek motorycznych i w konsekwencji zwiększenia maksymalnej wartości siły możliwej do wyzwolenia. Poprawiona również zostaje współpraca pomiędzy poszczególnymi partiami mięśni, a nawet pomiędzy poszczególnymi kończynami. Przykładowo – zawodnik jest w stanie wycisnąć na suwnicy każdą nogą ciężar 100 kilogramów. Używając do tego samego ćwiczenia obu nóg zdoła wycisnąć ciężar o wadze 215 kilogramów. Zdumiewającym jest fakt, że trening jednej kończyny ma wpływ na kończynę przeciwną. Zjawisko to nosi nazwę transferu krzyżowego. Wykazano, że podczas treningu oporowego jednej kończyny wzrasta aktywność elektromiograficzna kończyny kontralateralnej, co prowadzi do poprawy sprawności neuromięśniowej owej kończyny i w konsekwencji zwiększenia jej siły maksymalnej.

Po trzecie, rozwój wydolności neuromuskularnej zwiększa częstotliwość stymulacji tkanek mięśniowych. Aby w pełni zrozumieć to zjawisko należy spojrzeć na poniższą rycinę: Nie zagłębiając się w biochemiczne procesy zachodzące w komórce mięśniowej – zwiększona częstotliwość stymulacji prowadzi do większego i dłuższego napięcia tkanki, a w konsekwencji do wyzwolenia większej wartości siły. Przekroczenie pewnej częstotliwości prowadzi do stanu zwanego Tetanus, tj. tkanka jest stymulowana z tak dużą częstością, że jej skurcz staje się jednostajny.

Po czwarte, polepszenie sprawności neuromięśniowej usprawnia nie tylko synchronizację jednostek motorycznych, ale również szybkość ich zaangażowania podczas ruchu.

Po piąte, u zawodników z polepszoną sprawnością neuromuskularną występuje tzw. cisza przedruchowa. Objawia się brakiej jakiejkolwiek aktywności elektromiograficznej podczas spoczynku, co pozwala na bardzo duże i eksplozywne wyzwolenie siły podczas rozpoczęcia aktywności.

Wzmożony rozwój wydolności neuromuskularnej ma miejsce podczas treningu z obciążeniami powyżej 85%CM oraz podczas wykonywania ćwiczeń bardzo dynamicznie (co wyjaśniałoby tak wielkie różnice w sylwetkach sprinterów i biegaczy długodystansowych). Zaznaczyć należy, że zwiększanie wydolności neuromięśniowej wiąże się z intensyfikacją bodźca – po pewnym czasie ten sam ciężar będzie rekrutował mniej jednostek motorycznych, więc obciążenie używane podczas  treningu należy systematycznie zwiększać.

Początkowy wzrost siły w głównej mierze zależny jest od wydolności neuromuskularnej. W okolicach 8 tygodnia od rozpoczęcia ćwiczeń widoczny staje się rozwój muskulatury ciała, zwiększony zostaje jej wpływ na siłę zawodnika.  Wpływ sprawności neuromięśniowej może zostać zwiększony również u bardzo doświadczonych zawodników. Niech świadczy o tym fakt, iż wielu atletów nie zwiększając swojej wagi oraz nie zmieniając proporcji ciała jest w stanie osiągać progres siłowy.

Ze sportowym pozdrowieniem.

na podstawie:

Wilson J., “The Ultimate Scientific Guide to Neural Adaptation to Exercise: A practical Approach”, 2007 Häkkinen K., “Changes in muscle morphology, electromyographic activity, and force production characteristics during progressive strength training in young and older men”, 1998 Śliwka A., “Znaczenie układu nerwowego w formowaniu siły mięśniowej. Wytyczne dla treningu oporowego

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *