Porażka w kontekście rywalizacji ma jedno, jedyne znaczenie – przegrać pierwsze miejsce z lepiej przygotowanym, mocniejszym lub popełniającym mniej błędów zawodnikiem. Jednak w subiektywnym odczuciu można odnieść sukces nie wygrywając, jak i ponieść klęskę sięgając po najwyższy laur.
Przegrać znaczy ulec innemu zawodnikowi. Rozczarować znaczy nie wykorzystać swojego potencjału i wystartować poniżej oczekiwań. Rezygnować znaczy nie stanąć do konfrontacji.
Każdy rodzaj porażki smakuje goryczą. Każdy wiąże się z negatywnymi emocjami. Przegrana mimo fantastycznej dyspozycji, brak tej ostatniej mimo ogromnej pracy włożonej w przygotowania.. Nawet po wygranym starcie można być zniechęconym i rozgoryczonym przez wzgląd na wysoce niesatysfakcjonujący wynik. Kluczowa jest przemiana tych negatywnych emocji w dalszą pracę. Załamanie rąk i bierna postawa nie umożliwią poprawy słabych punktów i zwiększenia swoich możliwości. Na podium nie stają ci użalający się nad sobą, dlatego przegraną i rozczarowanie można rozpatrywać jako źródła dalszej motywacji.
Inaczej jest z rezygnacją. Rezygnacja świadczy o braku oddania i woli walki. Rezygnacja to brak decydującego kroku w drodze po sukces. Rezygnacja to brak ryzyka przegranej, a jednocześnie największa porażka jaką można odnieść.
Ze sportowym pozdrowieniem.
